Złoty deszcz

Danae - obraz Gustava Klimta

Złoty deszcz


Nie wychodź Danae poza malowidło,
pozostaw w zachwycie godziny miłosne.
Skąpana w ekstazie, gdy w złote wędzidła
twój boski kochanek zaprzęga swe żądze, 

cennym kruszcem siejąc życiodajne krople.
Pożądliwy promień rozczesuje włosy,
cisza pęka złotem, zamienia deszcz w ogień.
W tyglu pożądania zmieszany kompozyt,

godny twego ciała przenieś do wieczności
ponad ruchem ziemi, w nagim zamodleniu 
smak życia zaklęty, w muzykę rozkoszy,
gdy zakwitasz cała miłosnym natchnieniem.


Ach, piękna Danae, jakaś ty prawdziwa
bursztynowo – złota w deszczu namiętności,
gdy czułością ptaka swe usta rozchylasz,
gotowa na miłość, otwarta na dotyk
twoja grzeszna nagość, perwersyjne piękno,
zamknięts w ornament odwieczna ochota,
lśnią nad Twoją głową, jak byś była świętą,
bo świętość jest boska, miłość ma czar złota.


(aranek)