Otwarta z tajemnic

  

Obraz - Vladimir Muchin

Otwarta z tajemnic

Jest tajemnicą i wierszem Safony,

w czerwonej halce pod szarą sukienką.

Nieosiągalne znajdzie w astronomii,

a niemożliwe, umożliwi wdziękiem.

Na poczekaniu znajdzie stos sposobów

na kaszel, drzazgę, niewidzialne prósze,

od wschodu słońca po czerwień zachodu,

świat poceruje, nie szczędząc pouczeń.

Nigdy nie zdąży aby w końcu dotrzeć,

zamknięta po to, żeby ją otworzyć.

Wzburzoną falą uspokoi morze,

morzem obietnic, niepewność rozproszy.

Zbuduje pałac na skruszonym lodzie,

pragnąc się kochać na rozgrzanym piasku...

- Zacznę od jutra (tak powtarza co dzień),

Czasem, zmęczonej - wciąż brakuje czasu.

Krucha jak kryształ, staje się Goliatem

mając dwa łokcie i jedwabną bluzkę.

O swoje racje walczy z całym światem,

w przerwie poprawi fryzurę przed lustrem.

Proste równanie z wielką niewiadomą -

nieobliczonym nigdy parametrem.

Wypełnia światłem zakochane słowa,

nie uwzględniając wartości bezwzględnej.

A kiedy „pęknie”, to w czerwonej halce

otwiera okno i srebrzystym sierpem

ścina tęsknoty - pięknie się rozpłacze ...

Pomyśli jutro - tak będzie najlepiej.

(aranek)